مقدمه

یکی ازارزشمندترین وگرامی ترین مواریث تاریخی وفرهنگی کشور عزیزمان ایران، بنا های آرامگاهی است که در جایگاه تقسیم بندی وارائه تعریف دارای اسامی چون بقعه ها،امام زاده ها،ودر برخی موارد با نام گنبد همراه بوده است.دراین مجال ما سعی برآن داریم که به معرفی بنای زیبای گنبد علویان بپردازیم که درنوع خودبی نظیروقابل تحسین است این بنای زیبا که در فهرست بنا های آرامگاهی قرار می گیرد از بنا های دوره  سلجوقی است که در طی اعصار گذشته با برداشته های مختلفی همراه بوده است. در این جُستار بر آنیم که به این برداشته ها اشاره ای گذرا داشته باشیم و به بررسی این برداشته ها بپردازیم و با توجه به عوامل موثر در توصیف و معرفی این بنا و عوامل باززنده سازی این گنبد پای بر جا اشاره ای توصیفی و منطقی داشته باشیم
این بناکه در سیر ارائه نمونه معماری اسلامی و ایرانی بی نظیر و بی مانند است . از نمونه های منحصر به فرد معماری ایران زمین است که در شهر زیبای همدان قرار گرفته است و میراث دار پیشینه اعتقادی مردمان همین دیار است که مورد توجه محققان بوده است و مسلماً در جای جای باور های مردم همدان جایگاه بس رفیع و بی مانند دارد چنانکه اشعاری به صورت عامیانه در مورد این بنا ذکر می شود که از این اشعار می توان به  شعر:  ((دلا دوشم دلا دوشم دلا دوش       به حق گنبد سبز سیه پوش)) اشاره کرد.